Bangkok, Chiang Mai, Pai, Krabi,Koh Lanta,Koh Tao

Hi lieve lezer,

Zo en daar breekt morgen 26 oktober week 4 alweer aan en nog steeds geen officiële update van mijn reis op deze blog, wat een schande hè!? We hebben alweer zoveel dingen gedaan en nog niet de rust gehad om een update te geven, of werd afgeleid van het heerlijke gevoel niets te hoeven doen. Of in mijn geval de eerste keren dat ik ook echt sinds lange tijd de rust daarvoor heb gevonden. Wees gerust, heb niet helemaal stil gezeten dus hierbij toch even een update met de highlights van de afgelopen weken. (Ojah en ook alle lowlights, stom woordgrapje)

De reis door Thailand begon na een vlucht van ongeveer 13 uur van Amsterdam naar Bangkok, met nog een kleine tussenstop op Doha (Qatar). Wat was ik blij dat ik alvast een hotel vanuit Nederland had geboekt voor de eerste nacht, want wat waren we gesloopt. Het eerste wat mij opviel tijdens de rit vanuit AirPort naar het centrum met de skytrain, dat ik Bangkok als stad qua architectuur en opbouw een stuk minder indrukwekkend vind dan Hong Kong en Kuala Lumpur. Eenmaal aangekomen in het centrum hebben we de taxi gepakt naar het Luxx hotel en daarbij meteen onze eerste oplichtingpraktijk bleek achteraf.. Hoe getraind ik al was met het rijden op de meter door mijn vorige vakanties in Azië, haalde de meter ditmaal kapriolen uit ipv de chauffeur. 35 Bath, 41 Bath, 54 Bath... Hij ging wel met hele grote sprongen vooruit.. In de toekomst toch maar weer voor de iets luxere taxi's. Na even een douche in het hotel genomen te hebben, Bangkok een klein beetje verkend, merkten wij dat dit deel van de stad niet echt een plek is waar wij veel backpackers zouden ontmoeten. Hierdoor besloten om de volgende dag naar Khao San Road te gaan. Door de lange vlucht waren wij echt kapot waardoor we heerlijk rond half 9 zijn gaan slapen.

Deze nacht een paar keer wakker geworden, zal wel door het onwerkelijke idee dat mijn reis nu echt is begonnen. Wat een raar idee dat het nu echt is begonnen en ik aan de andere kant van de wereld zit en het vertrouwde leventje in Nederland gewoon doorgaat.. Ook vaak tegen Linn gezegd van " we zijn er nu gewoon echt". Rond een uurtje of 12 helemaal bepakt vertrokken naar backpackerswijk rondom Khao San Road. Wat een drama haha, was niet zo slim om met vol bepakte backpacks op het midden van de dag zo'n stuk te lopen, wat door onze inschattingsvermogen ook nog eens tegen viel, een sauna of een sport abonnement kunnen we hier wel overslaan.. Onderweg probeerde iemand ons nog op te lichten door eerst heel eerlijk en vriendelijk te zijn en ons oprecht leek te willen helpen als Engelse leraar, maar wanneer hij op onze kaart had de TTI gemarkeerd kwam er heeeeel toevallig een tuktuk aangereden.. Die tuktuk heeft ons letterlijk nog een kwartier gevolgd.. Na aangekomen te zijn bij het treinstation, onze treinkaartjes voor de volgende dag naar Chiang Mai gekocht.

Merkte tijdens de wandeltocht wel dat de vorige reizen door Azië mij al hebben veranderd. Kijk niet meer zo raar op van alle mensen die ons aanspreken en heb me al neergelegd bij de warmte en de afwijkende hygiene van de stad en mensen in Azië. Na de kaartjes te hebben gehaald de taxi naar khao san Road gepakt en voor de eerste keer niet opgelicht door de taxi, (denk ik). Eerst even bakkie koffie gehaald en een patatje bij de Mac, waarbij Linn een bericht op de facebookgroep had geplaatst met de vraag of iemand zin had om samen met ons een drankje te doen. Door deze geweldige actie van Linn zijn wij uiteindelijk met een groep van 15 Nederlanders gaan eten en stappen.

De volgende dag onszelf eerst moeten oppeppen om daadwerkelijk iets te gaan doen, de kater was aanwezig ondanks ons nachtelijke Franse frietjes avontuur. Na eenmaal wat bijgekomen te zijn, hebben we de stad verkend door een TukTuk ons naar wat hoogtepunten van Bangkok te laten brengen. Toch is mijn eerst indruk over Bangkok niet veranderd. De stad heeft gewoon geen WOW factor voor mij :), wat daarnaast opvallend is, is dat er erg veel armoede is, veel mensen lopen met hele simpele insecten op straat, ouderen die bij ons mogen genieten van hun oude dag, werken hier nog fysiek zwaar werk voor hun leeftijd en de hitte hier. Vervolgens rond een uurtje of 7 richting het treinstation met de taxi gegaan voor de nachttrein naar Chiang Mai. Door de eerdere rit met de taxi van het station naar Khao San Road, wist ik hoeveel de taxi moest kosten, ditmaal wilde de taxi-chauffeur ons voor 200bath oplichten.. Meter aan en gaan met die banaan, op naar Chiang Mai met de nachttrein.

Wat is zo'n nachttrein een ervaring op zich en WOW WOW WOW wat is deze treinreis mooi, het landschap de libellen die rondvliegen, de verschillende bladeren, 1 woord WoW. En wat voelde ik mij op dat moment gelukkig, zo in de trein door de wildernis, muziekje op windje door mijn haren en voel ik de vrijheid.. Dit is echt het leven. Had in de trein een ingeving dat het leven maar bewerkelijk is en hoe cliché het ook is, dat een groot deel van je leven wordt bepaald door waar je wiegje stond. Maar in dit geval zag ik het ook echt, er waren verschillende soorten coupes en oudere mensen keken ons blikken aan! Kan het nog niet helemaal beschrijven, maar wij zitten hier als jonge meiden in een 'luxe' coupe, terwijl toen ik voor het eerst de trein in liep en zag waar we moesten slapen, ging er een dubbel gevoel door mij heen. Woow echt back to basic, hoe ga ik hier slapen, voor de mensen in de zit coupes zou het bijzonder zijn om in de slaapcoupé te kunnen zitten... En ik dacht aan back to basic.. De mens zijn ervaring is dus zo afhankelijk van wat je gewen bent en semi waar je kribbetje stond.. De trein naar Chiang Mai is zo anders dan in Nederland, ze moeten op elkaar wachten en toeteren zodra ze bij een dorp komen zodat iedereen van het spoor gaat. Ojah en iedereen mag op een perron ook gewoon oversteken, kun je je in Nederland echt niet bedenken. Rond 12 uur zijn wij uiteindelijk netjes op tijd aangekomen in Chiang Mai en wilde op weg gaan naar ons al geboekte hostel mojito's. Het eerste wat ik merkte was dat het een stuk rustigere stad is, minder getoeter en geraas. Daarnaast hebben ze hier een heel ander manier van vervoer. Een soort combinatie van bus en taxi. In het centrum rijden er allemaal rode busjes waar je op iedere hoek van de straat in kunt stappen als ze langs komen gereden door je hand op te steken. Deze busjes rijden allemaal rondjes door de stad en zetten overal mensen af en pikken ze op. De prijs begint bij ongeveer 20 Bath en kan in het centrum oplopen tot 60 Bath. Echt ideaal! Eenmaal aangekomen bij het hostel na een lange reis eindelijk een douche kunnen nemen, alhoewel ik er al aardig aan gewend raak dat ik niet altijd zo even schoon ben als in Nederland. Begin een echte backpacker te worden haha. Hierna zijn wij een lekker stukje door de stad gaan lopen en een eerste impressie gekregen van Chiang Mai. Wat zijn de mensen hier rustiger en aardiger ivm Bangkok. Als je hier nee zegt dan gaan ze niet nog 10x door. Je kunt Bangkok naar mijn idee echt niet vergelijken met de rest van Thailand, zoals ook eigenlijk Amsterdam met Nederland. Na een lange looptocht uiteindelijk bij een heel leuk barretje op de hoek van de main street beland, waar ook livemuziek was. Op de terugweg kwamen wij Dario tegen, een Italiaanse jongen die we in de trein al hadden ontmoet. Op dat moment waren er ook nog 2 Nederlandse jongens uit Utrecht, de beslissing was al snel genomen we gingen met zijn alle een drankje doen en hebben een onwijs leuke avond gehad.

De volgende dag werd ik met een voldaan gevoel wakker, door al die interessante gesprekken met een jongen uit Utrecht. Ondanks het feit dat ik de Thaise menukaarten allemaal erg lekker vind, Chinese saus, oyster saus, noodleningen, sweet en sour, ga zo maar door, mis ik in de ochtend toch wel echt af en toe mijn heerlijke ochtendsmoothie of mijn bakje yoghurt met fruit en muesli. Zo had ik deze ochtend mazzel dat er zowaar een redelijk westers tentje was met een heerlijke bak yoghurt met muesli en fruit <3. Na deze oppepper begonnen aan onze looptour door Chiang Mai. Al snel ontdekte ik dat het verkeer hier erg druk is en ze de voetpaden en oversteekplaatsen zoals in Nederland niet kennen. Het zegt al genoeg dat er in de lonely planet staat dat je geen recht hebt in het verkeer in Thailand. Je kunt naar mijn ervaring het beste als een soort kever oversteken, focussen op een plek en rustig oversteken.. Ondanks dat wij niet bewust een rondje zijn gaan lopen om alle mooie bekende tempels van Chiang Mai te bezoeken, zijn we ze met mazzel toch allemaal tegengekomen. Onderweg hoorde wij dat er een hele leuke zaterdagmarkt was in Chiang Mai, met de achtergrond dat wij gek zijn op markten, konden wij deze natuurlijk niet aan ons voorbij laten gaan. Maar wat is deze indrukwekkend lang en groot! Wat opvallend aan deze markt is, is dat er veel mensen met een beperking muziek maken op de straat. Zo zaten er ook 4 jongens achter elkaar op de grond en maakten de meest mooie/gevoelige muziek. Het kwam echt uit hun hart en dat te bedenken dat ze stuk voor stuk blind waren en op een hele andere manier en misschien maakt dat het juist ook wel zo mooi en vol gevoel, muziek hebben moeten leren maken en maken.
Tot mijn verbazing heb ik vandaag die lelijke backpackersolifantenshortjes gekocht (die btw ideaal zijn met dit weer) Nooit gedacht dat ik daar ooit nog aan zou beginnen, maar lijk al steeds meer op een echte backpacker zoals Linn en ik dat zeggen haha. Vooral begint het zo ook te voelen :). Toen we over de markt liepen ging iedereen ineens stilstaan na een omroep. Het is voor mij nog onbekend waarom dat was, vermoed dat het met respect naar de koning te maken heeft. Tot slot de silvertempel bezocht, deze tempel is tot nu toe wel echt mijn favoriet. 'S avonds bij mr. Kai gegeten, een onwijs leuk Thais restaurant, waarbij je door de keuken moest lopen om naar de toilet te kunnen gaan. De drie jongens waar wij gisteren een drankje mee hadden gedaan kwamen daar later ook naartoe om een hapje te eten, vervolgens gezellig met zijn alle een biertje gedaan, waarbij Linn iets eerder naar het hostel ging en ik nog even met de jongens een biertje gedaan en de heupjes heb gewiegd.

getsie bah, wat was dit een nare nacht, doordat wij in dit bungalowTJE geen ramen hebben, komt letterlijk de wind aan de ene kant binnen en gaat aan de andere kant weer naar buiten, TOCHT. Gelukkig stond ik nog op met een brede glimlach, we gaan naar olifanten!! Huppake door de regen lopen naar het verzamelpunt, backpack regenhoes omgedaan, regenjack, dagtas op mijn buik en gaan. Normaal gesproken had ik mij als een verzopen zielig katje gevoeld, maar ik had op een één of andere manier zo'n rustig gevoel door mij heen.. Heel apart en heel fijn. We stonden er netjes om 07:30, en jahoor alle Thaise waren weer te laat.. Uiteindelijk in een busje naar de elephant nature park. We mochten de olifanten eerst voeren, waarbij ik ook de huid van de olifant kon aanraken. Wat voelt deze toch apart aan, heel ruw, maar toch geen schuurpapier.. Vervolgens alle olifanten van dichtbij in het park bekeken en het verhaal achter verschillende olifanten mogen horen en mogen wassen. Rond een uur of 5 waren wij terug in Chiang Mai en zijn wij in het Deejees hostel beland en werden meteen openhartig ontvangen bij het zwembad en kampvuur en mochten uiteindelijk mee-eten. Wat een lieve, aardige en oprechte mensen met humor waren dit! Het eten was daarnaast zo lekker! waaronder een op het vuur gemaakte garlic bread. Daarna met een Fransman en een Thaise man over de nightbazar gelopen en op de reggae rooftopbar met Linn beland (Ojah van drie hoog haha). Super fijne sfeer, waarbij je op kussentjes aan lage tafels zat, schoenen uit moest doen en de reggae muziek je liet bewegen op het ritme. Er kwamen vervolgens nog een net getrouwd homostel uit Amerika bijzitten en een Thaise dame. Wat een interessante gesprekken gehad en voor het eerst Amerikanen negatief horen praten over hun land. Hoe er wordt omgegaan met mensen met een beperking. Het verbaasde mij echt hoe weinig steun die mensen daar krijgen en wij in Nederland welgeteld net de participatiewet hebben. Daarnaast vertelde de Thaise dame interessante dingen over de cultuur en manier van regeren in Thailand.

Wat een bizarre rit met een mini busje van Chiang Mai naar Pai. We werden rond 2 uur opgehaald bij ons hostel en zouden er ongeveer 3 uur over doen. Het begon al met het feit dat er te veel mensen waren voor het busje, dus moesten er twee mensen achter, wat voor de chauffeur de normaalste zaak leek te zijn. Stel je een skippybal voor, ga daar opzitten en laat de grond dan op en neer gaan, haha zo zat ik letterlijk in het busje. Vervolgens hadden we mega regen en mist in de bergen, wat er voor zorgde dat het zicht nog geen 50 meter was, en de heuvel een glijbaan, waar allemaal vrachtwagen stil kwamen te staan en wij uiteindelijk ruim 5,5 uur over de rit hebben gedaan. Hallowoon in Walibi x 1000 dus haha. Kwamen hierdoor helemaal in het donker aan en zijn snel op zoek gegaan naar het hostel purple monkeybackpackers die we op hostels.com hadden gevonden en ook nog eens in Linn haar lonely planet stond. Ze hadden nog een bungalo vrij en hebben die zonder enige twijfel genomen. Daarna snel even iets westers gegeten voor onze buikjes en nog even over de markt van Pai gelopen, wat een leuk dorpje is dit! En precies zoals wordt gezegd een hippiestadje.

Wat een dag met verschillende kanten, afgelopen nacht dacht ik jeuk te hebben en begon even te kriebelen, al snel bleek dat er ineens iets tussen mijn benen liep en ik het met mijn hand had geplet. Hierdoor werd ik wakker met uitslag op mijn beide bovenbenen, net onder mijn kont. Maar een mooi vooruitzicht op de dag, we gingen scooter rijden door Pai! Ben er wel echt achter gekomen dat het een onwijs leuk en makkelijk vervoersmiddel is, om meer te zien in een korte periode en je niet afhankelijk bent van taxi of tuktuk chauffeurs ( die hier in Pai overigens nergens te bekennen zijn, te fijn!!) Eerst zijn we naar een waterval gegaan, waar nog niemand was omdat we lekker vroeg zijn begonnen met de trip. Vervolgens naar de Pai Canyon gereden, wat een bizar mooi uitzicht heb je daar en het contrast tussen de rode grond en de groene omgeving is fenomenaal. Daarna door naar de hot water springs, waarbij we onderweg waren verdwaald, terwijl wij nog zeiden van in Pai kun je echt niet verdwalen, maar deze 2 blonde dames dus wel haha. Voor de hot water springs vroegen ze gewoon 300 Bath voor een foreigner en maar 50 Bath voor een Thaise inwoner. Ik vond dit zo belachelijk dat we er niet in zijn gegaan. Onderweg naar het centrum kwamen we een hoop olifanten op de weg tegen met een bakje en mensen op zijn rug. De rillingen gingen echt door mijn lichaam, bizar dat het gewoon nog kan en mensen het überhaupt nog doen. Lekker geluncht en onze weg voort gezet naar de volgende waterval, waarbij je een echte hike tocht moet maken om de waterval te kunnen zien. Door het water, over dunne randjes, langs akkertjes. Ik heb echt het idee dat ik door deze dag in Pai het echte Thailand heb gezien en de echte nog niet aangetaste Thaise cultuur en mentaliteit door de toerisme. Wat mij daarnaast is opgevallen is dat je hier eigenlijk tot de andere steden geen ladyboys ziet. Terwijl dat ik al een aanname had gedaan dat het iets zou zijn wat je overal in Thailand zou zien. Waarbij mijn idee over het ladyboy worden vanwege de armoede toch iets is veranderd. Het enige minpuntje aan vandaag was dat ik in het ziekenhuis ben beland door een hond die wij tegen kwamen tijdens het hiken. Probeerde hem nog van mij af te houden maar tevergeefs, voordat ik het wist likte hij aan mijn open wond op mijn knie. Alarmbellen gingen af ivm rabiës. We hebben de eigenaar nog geprobeerd te zoeken en te vragen of de hond was ingeënt, maar er kwam simpel ja uit, zoals ook alle Thaise mensen doen als je vraagt of ze Engels kunnen en dan achteraf niets verstaan of kunnen spreken. In het ziekenhuis wilde de arts eerst alleen antibiotica geven, omdat hij het risico laag vond, maar het naar ons idee meer ging over het feit dat het veel werk is en de Thaise nou niet echt een hardwerkenmentalieit hebben. Eric en mama hebben toen heel lief contact opgenomen met het Rotterdamse havenziekenhuis. Zij adviseerde direct om het serum en de prikken te halen. Zo gezegd zo gedaan. Maar wat een belevenis en een bizar ziekenhuis. Uiteindelijk de eerste rabiës inenting in mijn arm gehad en daarna het serum in mijn knie en beide billen. En deze moet ik nog op dag 3-7-14-28 halen. Voelde mij best bezwaard, want nu moet Linn daar indirect ook rekening mee houden ivm een ziekenhuis dat in de buurt moet zijn op die dagen.

Jammer genoeg was the purple monkey voor de volgende dag al volgeboekt, dus zijn we weer van Pai met de mini-van naar Chiang Mai vertrokken. Voordat we vertrokken besloten we om nog even een stukje met de scooter te gaan toeren, want wat scheen het zonnetje eindelijk heerlijk. Hebben ons ontbijtje boven op een berg bij de witte Buddha met uitzicht over Pai gegeten, kind à magical :). Was buiten dat niet heel slim om met een lege maag zo'n 300 traptredens te beklimmen haha, maar het uitzicht maakte alles goed! Eenmaal aangekomen met de mini-van in Chiang Mai zijn we bij een restaurant tegenover het treinstation gaan zitten. Via mijn iPad heb ik gekeken welke vluchten er op dat moment allemaal gingen en wat de goedkoopste optie was, al snel merkte ik dat de vluchten van Chiang Mai ivm Bangkok een stuk duurder waren. Daarom besloten we om met de nachttrein naar Bangkok te gaan en vanuit daar te vliegen. Al snel zag ik via skyscanner dat Krabi de goedkoopste mogelijkheid was en de mooie bijkomstigheid was ook nog dat het dicht bij alle mooie eilanden van Thailand lag, dus meteen vliegtickets geboekt en de nachttrein die een uur later al vertrok genomen. Het besluit om dit keer voor de luxere coupe met airco te gaan, was achteraf toch niet zo slim.. Wat was het een ijskast... Brrrr haha. 'S ochtends zouden we rond 07:00 aankomen in Bangkok, maar zoals de Thaise logica zoals ik dat noem, gingen ze eerst nog even alle lege stilstaande treinen verschuiven, waardoor wij ruim een uur met nog geen kilometer van het station af, hebben stilgestaan. Eenmaal aangekomen zijn we direct met de skytrain naar het vliegveld gereden. Als eerste gingen we nog even op de borden kijken of er nog vluchtwijzigingen waren, maar onze vlucht was nergens te vinden op de borden... En nu? Snel pakte ik mijn iPad erbij om te kijken wat onze vluchtgegevens waren, oeps.... Wat bleek, er was nog een AirPort in Bangkok, aan de andere kant van de stad haha.. Wat een stunt. Bij dit ongeluk hadden we toch nog geluk, er ging een gratis shuttlebus, na nog een paar keer in een deuk gelegen te hebben, werd het mij duidelijk hoeveel mazzel we hadden dat we op tijd waren. De shuttlebus duurde namelijk gewoon nog een uur haha.

Zo wat was ik blij om weer met beide benen op de grond te staan. De piloot vloog lekker door en hield ook van heftige bochten, dat was nog leuk! Maar toen kwam de turbulentie, deze was zo erg dat we gewoon letterlijk uit onze stoel vlogen. De piloot had daarentegen wel een goede landing, want wat is de landingsbaan op Krabi klein, überhaupt het hele vliegveld. Zo was er bijvoorbeeld ook maar 1 bagageband op de hele AirPort. Tijdens het wachten op onze bagage sprak een Australische jongen mij aan met de vraag of ik al wat meer kennis had van Krabi en wist wat een leuke plek was. Ze waren dus net zo onvoorbereid als ons, al snel was de beslissing genomen, samen een taxi naar het centrum was goedkoper.. Dus Huppake met zijn alle in een busje. Één van de Australische jongens had gehoord over een hostel, iets met pak, toevallig stond het pak up hostel in de lonely planet van Linn, dus ik vroeg aan de taxi-chauffeur of hij ons daar wilde afzetten. En wat was dit een goede keuze, super leuk hostel mer dorms voor 10 personen. In het begin waren we nog met zijn 4e maar al snel kwamen er meerdere mensen op onze dorm slapen. Dit was voor mij de eerste keer om in een dorm te slapen, maar wat is dit leuk en wat ontmoet je hier makkelijk mensen. Het hostel had een groot dakterras wat ideaal was om even te zitten en uit te rusten. Één van de Australische jongens had net een gitaar gekocht en al snel had ik een challenge met hem, wie als eerste een bepaald nummer kon spelen. Was echt een mooie avond zo met de gitaar met zonsondergang op het balkon. Daarna naar de nightmarket, wat houden wij daar toch van! Deze markt was alleen wat kleiner dan verwacht, denk hooguit zo'n 25 kraampjes met allemaal eten. Al snel werd het ons duidelijk dat we hier niet genoeg aan hadden en zijn bij een restaurantje gaan eten, met het spelletje vier op een rij. Dat is ook echt opvallend, bijna ieder restaurant heeft hier spelletjes om te spelen..

De volgende dag mocht ik mijn 2e injectie halen voor de rabiës kuur. Ik begon bij de government hospital, wat we achteraf gezien beter met de taxi hadden kunnen bereizen, wat een hitte haha, nog niet helemaal aan gewend. In het ziekenhuis kreeg ik nummertje 51, waarna al snel een verpleger naar mij toe kwam om te zeggen dat ik beter aan het einde van de middag terug kon komen, rond een uurtje of 2, daar konden we wel 4 uur van maken gezien de Thaise begrippen en inschattingsvermogen haha. Zo gezegd zo gedaan wij liepen weer naar buiten, waar we ditmaal de taxi voor namen. Bij ons hostel gaf de gastvrouw de tip om naar het internationaal Krabi hospital te gaan, minder lange rij en betere hygiene. Al snel besloten we om toch een scooter te huren, want lopen in deze warmte is niet voor ons op onze buik geschreven. Wat een ervaring, bloeddruk, gewicht, lengte, allergie, alles werd getest voor een simpele rabiës injectie. Daarna wilde we naar het strand bij Ao Nang, toen we eenmaal wegreden kwam Linn erachter dat de tank bijna leeg was, dus opzoek gegaan naar een tankstation. Nog voordat we er ééntje konden bereiken gaf de scooter al op.. Omdat ik de sterke van ons twee ben, ben ik met de scooter lopend opzoek gegaan naar een tankstation. Onverwachts kwamen wij in een konvooi met rotjes, slinger, mensen in het wit met allemaal messen en bijlen. De winkels aan de straat hadden tafels voor hun winkel gezet, versierd, kruiden en eten erop gezet. Bij iedere winkel stopte wel een deel van de konvooi en zegende een soort van de winkel.. De messen en bijlen werden gebruikt om zichzelf te verminken en meerendeel deed dat op zijn tong. Alleen de heren deden dat, de dames en meiden liepen alleen mee en hielden slingers en versiering vast. Na het evenement opgezocht te hebben bleek het een festival voor het Chinese nieuwe jaar te zijn, wat 9 dagen lang duurt. Het was bijzonder om te zien met hoeveel toewijding de mannen zichzelf verwonden, zoveel passie en overgave, zag geen enkel gevoel van verplichting in de ogen van de jongens en mannen. Na eenmaal een benzinestation gevonden te hebben die gaan 300,500,400,500 meter verderop was zoals alle Thaise zeiden, maar 3 kilometer haha, konden wij onze weg weer vervolgen naar het strand. Onderweg verbaasde de Thaise logica (wat geen logica is, maar daardoor toch weer wel) mij toch weer.. Er was een pick-up die ons inhaalde, met maarliefst 24 mensen erin... Eenmaal aangekomen bij ao nang bleek de route toch langer te zijn en was het alweer 5 uur, wat ons deed beslissen om weer snel terug te rijden voordat het donker werd. Onderweg begon het onwijs hard te onweren, wat ervoor zorgde dat we ditmaal niet als typische veiligehollanders maximaal 40 km/u gingen, maar dat ik het gas open trok en 70 ging. Wat een adrenaline ging er door mijn lichaam heen, de onweer ging hard en kwam steeds dichter bij en er was geen plek meer om te schuilen.. Op een gegeven moment moesten wij rechtsaf wat ervoor zorgde dat we sneller weg konden van het slechte weer.

Jeeej vandaag de five Island tour gepland staan! Wat waren wij hier toch aan toe en het allermooiste is nog dat het de eerste echte echte zonnige dag is sinds onze reis. Rond een uurtje of 8 werden wij opgepikt waarna we nog een paar andere onderweg moesten ophalen. De dag heerlijk gezwommen, gesnorkeld en flink verbrand ondanks de poging om mijn elke keer weer in te smeren nadat we het water in waren gegaan.

De volgende dag werden wij vroeg opgepikt om naar Koh Lanta te gaan, YES YES YES eindelijk op een eiland vertoeven! :D de avond van te voren al wat research gedaan naar bungalow parken en uiteindelijk een bungalowpark uit Linn haar lonely planet gekozen. Op het pondje ging onze chauffeur even een dutje doen achter het stoer, dit was zo te merken niet onbekend voor de medewerkers van het pondje, zodra we bijna weer aan land waren, kwam een medewerker met een fluit bestuurders wakker fluiten.
Haha het is en blijft een bijzondere cultuur, maar moet zeggen dat ik er steeds meer aan gewend raak. Eenmaal aangekomen bij Hutyee boat ervaarde ik voor het eerst het echte relaxte gevoel, het strand, hangmatje, muziek, zonnetje en op een eiland zij, wat wilt een mens nog meer? Na eenmaal onze spullen in de bungalow gezet te hebben en even in onze hangmat te hebben gelegen, mochten wij gewoon de scooter gebruiken van de moslimse eigenaar. 'S avonds hebben wij op ons bed in de klamboe gezellig een kaartenspelletje gespeeld onder het genot van ons vertrouwde Chiang biertje.

Wat een oprecht lieve moslimse man runt het hutyee boat house, de corns waar hij het gister al over had stonden vanmorgen heel lief warm op onze veranda. Vanochtend ook meteen echt heel gaaf back to basic mogen douchen. De douche deed het zowaar niet, waardoor ik een emmertje moest vullen met water en mezelf daarmee natmaken en afspoelen. Gisteravond nog even bij Bee Bee bungalows gekeken en de beslissing genomen om vandaag naar Bee Bee bungalows te gaan omdat daar toch meer mensen zijn. Ook al zou ik hier alleen al blijven voor de lieve moslimse man. Hij straalt btw echt zoveel rust uit, klein bewonderingsmomentje. Bij aankomst voel je het meteen, het is een soort magische plek Bee Bee bungalows en zoals ik het ervaar als een idyllisch kneuterig plekje dat onwijs veel sfeer en warmte uitstraalt. Heerlijk in de schaduw in de zon gelegen aan het strand geluncht en met een biertje bij de zonsondergang gezeten. Daarnaast wordt er hier bij Bee Bee iedere avond gekookt en je kunt voor ongeveer 60 Bath mee-eten. Vanavond hadden ze zo'n lekkere vis, ik heb mij laten vertellen dat het een broertje is van de tonijn, dus dat zei voor mij al genoeg, I LOVE TUNA!! Daarna naar een bar gegaan met vuurshow en live music met wat mensen van het resort. Linn had het gezien waardoor we doorliepen naar een andere bar.. Eerst met twee Argentijnse mannen gepoold en zowaar weer wat nieuwe woorden geleerd in het Spaans. Daarnaast kreeg ik door weer met mensen uit zuid-Amerika te praten, echt de kriebels om die kant op te gaan en gewoon de salsa en tango te leren dansen. Dat zou wel echt geweldig zijn. Daarna nog 3 Nederlandse jongens ontmoet waar we zowaar een nachtelijke duik mee hebben gemaakt in het zwembad.

Zo sinds gisteren hebben wij al een aantal nieuwe huisdieren ontdekt in onze badkamer bij Bee Bee bungalows, een gekko, grote salamander, kikker en een kakkerlak, Ojah en alle muggen niet te vergeten haha. Het feit dat we zoveel huisdieren hebben, is niet zo heel gek. De bungalow is op veel plaatsen gewoon open, waaronder een gat boven het doucheplekje, er zijn daar namelijk geen ramen buiten alle kieren. Als de zon schijnt sta je gewoon in het zonnetje onder de douche, wel echt heel gaaf! Vandaag voor het eerst een echt relaxed dagje gehad, heerlijk op het strand gelegen, naar south Lanta hospital gegaan voor mijn derde rabiës prik. Ditmaal kon de dokter echt goed Engels spreken, wat voor mij ook de reden was om voor deze clinic te gaan. En 's avonds met twee jongens van ons bungalowpark naar een jungleparty gegaan en tot slot nog op het strand naar de sterren gekeken, was erg gezellig!

De volgende dag wilde wij na een heerlijk simpel ontbijt met brood en Gouda kaas, graag het eiland verkennen op een scooter. Bee Bee bungalows had geen scooter meer vrij, waardoor wij genoodzaakt waren om ergens anders een scooter te huren. Gelukkig is er geen tekort aan verhuurders op Koh Lanta, waar je ook kijkt, verhuren ze scooters. We hoefde in dit geval alleen over te steken naar de andere kant van de straat. Onze eerste stop was de waterval, dus ik achterop bij Linn op de scooter. Na een tijdje voelde Linn dat de scooter moeilijker stuurde en voelde ik de achterband af en toe wegglijden. Om bij de waterval te kunnen komen moesten we over een flink grindpad, waardoor ik voor het gemak van het rijden met de scooter afstapte. Op dat moment ontdekte ik de oorzaak van het wegglijden van de achterband.. Hij was wel echt heel erg slap. Nadat ik wat navraag had gedaan bij Duitsers die net naar de waterval waren geweest, of het verstandig was om met een guide te gaan hiken, besloten we om er ook daadwerkelijk eentje mee te nemen. Onderweg kwamen we een grot tegen die ik persoonlijk erg fascinerend vond. De wortels van de boom die erop stond, kwamen door het steen heen en zweefden naar de grond. Vervolgens liepen we door naar de waterval, waarbij we heerlijk konden afkoelen door onder de waterval te gaan staan. Eenmaal aangekomen bij de scooter was de band helemaal leeg en het was dan ook niet verstandig om nog achterop te gaan zitten en verder te rijden met de scooter. Om alleen hulp te kunnen vinden moesten we wel van het grindpad en ondertussen modderpad af met de scooter. Ik lopend en Linn op de scooter. Bij de grotere weg aangekomen, ging Linn ergens vragen hoe duur een taxi was en hield ik pick-ups aan om te vragen of ze ons met de scooter mee wilde nemen. Het leek mij namelijk niet verstandig om de scooter aan de andere kant van het eiland te laten staan, wel als je problemen wilt met de verhuurder haha. Gelukkig kreeg ik het voor elkaar dat twee jongens ons wilde wegbrengen, op dat moment kwam Linn net terug van haar navraag, Jeeej toch 600 Bath bespaard voor de taxi! Wij dachten dat hij ons bij ons bungalow zou afzetten, maar dat bleek niet het geval. We werden bij een repair shop afgezet. De eigenaar gaf aan dat het repareren van de band 200 Bath zou kosten. Linn en ik wilde dat liever niet betalen en moesten wel met een andere oplossing komen. Gezien het feit dat ze bij Bee Bee bungalows heel behulpzaam waren, stelde ik voor om hun te gaan bellen om te vragen of zij ons wilde ophalen met hun pick-up. Jammer genoeg hadden wij het nummer niet en was mijn mobiel leeg, dus kon het niet opzoeken. Ik ben toen naar een resort op een berg gelopen en gevraagd of ze mij konden helpen met het vinden van het nummer zodat we konden bellen. Na 15 minuten naar het nummer gezocht te bellen, heb ik samen met een medewerker Bee Bee gebeld. Jeeeeej ze wilden ons wel ophalen!! Snel naar beneden gelopen om Linn het goede nieuws te brengen. Ook hier ging de scooter weer in de achterbak en op naar het bungalowpark. Daarna zijn wij lopend naar de verhuurder gelopen waarbij Linn met de tip kwam om hem gewoon bij de andere scooters te zetten. Linn gaf hem de helmen en ik de sleutel en keken elkaar vol spanning aan. Hij keek naar de scooter en liep naar binnen om mijn internationale studentenpas te pakken (had een paspoort of ID kaart moeten zijn, maar die wil ik niet afgeven, dus had bedacht dat omdat hier ook een naam en pasfoto op staat, ze vast het niet verschil niet zien). Na een paar minuten in spanning te hebben gewacht, kwam hij met mijn pas naar buiten en wenste ons nog een fijne dag. Wij keken elkaar aan en zeiden oké, of hij heeft het niet gezien, of het is de normaalste zaak, snel doorlopen.. Die avond heb ik nog gezellig met een groepje mensen van het bungalowpark een drankje gedaan en is Linn lekker vroeg naar bed gegaan.

De volgende dag werden we rond half 8 opgehaald bij Bee Bee bungalows. Om van Koh Lanta naar Koh Tao te kunnen gaan moesten we weer eerst met de auto over het pondje, lange weg van de westkust naar de oostkust en daar vervolgens met een boot naar Koh Tao. De dag begon met het gevoel dat het bijna niet erger kon dan de vorige keren in een minibus. Maar neehoor, het kon toch erger dan de helse waaghalzen of de vorige keer dat de gaspedaal niet normaal kon vasthouden, of de bumperklever of de toeteraar. Niets was minder waar. De chauffeur stonk zo erg dat wij na 3 minuten achter in het busje zijn gaan zitten. Na iedereen opgehaald te hebben stopte de chauffeur bij een klein huisje langs de weg, liep snel naar binnen en kwam rennend naar buiten.. Heel apart dacht ik op dat moment nog.. Na een kwartier merkte Linn op dat hij snuivend en hijgend achter het stuur zat en herkende wat symptomen van iemand die aan de drugs zat. Daarbij kwam kijken dat hij reed alsof hij een racespelletje aan het spelen was. Snel tussen auto's door, bumperklever, over de scooterbaan, door rood, 140 rijden waar je 45 mocht, hij nam de verkeersregels in ieder geval niet zo nauw, haha en er zijn er al zo weinig. Wij hadden echt het gevoel dat onze laatste minuten waren aangebroken. Waarbij het voor Linn nog erger was, de eerste 25 minuten ben ik namelijk overal doorheen geslapen. De eerste stop was het ziekenhuis, en de twee meiden die eerst moesten uitstappen zeiden nog expliciet, een veilige reis toegewenst. Wij twijfelde nog of we al uit wilde stappen, maar hadden begrepen ergens een overstap te hebben. En jahoor na nog een kwartier was het zover, we mochten te auto uit.. Op dat moment stapte een stel weer bij de man in en ging er een gevoel door mij heen dat ik het deze mensen moest zeggen.. Ondanks de informatie zijn ze in het busje blijven zitten, hoop oprecht dat alles goed is gegaan. Onze volgende chauffeur zag er qua kleding en geur al een heel stuk beter uit en reed ook een stuk beter, maar ook deze reis zal ik nooit meer vergeten. Onderweg reden we langs een plek waar net een ongeluk was gebeurd. De vrouw lag uitgestrekt op haar buik met een scooter 5 meter van haar vandaan en een mini-van stond in de berm. Ze bewoog niet meer en er zat iemand hulpeloos in de berm met zijn handen in zijn haren. De rest van het verkeer reed rustig door en mensen zette hun weg rustig voort. Vond het zo aandoenlijk dat niemand bij haar was en er geen kleedje over aan geen was gelegd, bizar. Na de rustige boottocht daarna aangekomen in Koh Tao en met een taxi naar ons al geboekte Toscane resort gereden. Als eerst onze backpack neergelegd en een duik in ons halve infinitypool genomen, wat een verademing was dat na deze dag. Tot slot onszelf op een heeeeeerlijke pizza getrakteerd. Ah wat was die lekker.

Wat was afgelopen nacht een heerlijke nacht, zo'n lekker zacht bed, een warme douche, een wc die je kan doorspoelen en een airco, wat wil je nog meer, haha. Vandaag werden we redelijk laat voor ons doen wakker, rustig ontbeten en daarna het eiland een beetje verkend. Wat een mooi rustig eiland is Koh Tao. Er hangt een hele fijne sfeer, ze hebben hier alleen niet gehoord van oppassen voor voetgangers. Vandaag was een heerlijke typische vakantiedag..

Ook voor de volgende dag stond er op de planning om lekker rustig aan te doen en te kijken of ik hier eventueel mijn open water duik brevet kan halen en of het mogelijk was om eerst te kijken of ik het ook echt leuk vind. Ook al had Linn niet eerst de intentie om te gaan duiken, wilde ze het ook proberen, wat het voor mij ook alleen maar leuker maakte. Uiteindelijk pimp my dive gekozen om een try dive te doen. Zij gaan namelijk nooit duiken met een groep groter dan 4 personen en je krijgt een instructeur die jouw taal preekt. Daarna zijn we nog naar een strandje gelopen, hebben we gezwommen en op aanrader van pimp my dive even naar de turtlerescue gegaan. Op de terugweg hoorde we weer het bekende harde insecten harde geluiden maken, aan het strand hapje gegeten, gezwommen, eten bij duikschool, vroeg naar bed want morgen is de duikdag!

Jippie Jeeej, het is zover! Ik ga duiken :D. Wij hadden onze try dive samen met twee Franse jongens, met een gopro! Dus ik moest ze wel even lief aankijken met de vraag of ze ons ook wilde vastleggen!:) wat een ervaring. Eerst gingen we naar een strandje zodat als je onder water aan het ademen was en je je niet comfortabel voelde, je zo kon gaan staan. Ook moesten we daar eerst 4 skills onder de knie hebben voordat we dieper gingen. Vanaf het strandje gingen we steeds dieper en dieper duiken en uiteindelijk 4,5 meter diep. Daarna moesten we weer op de boot en kon je beslissen of je nog een 2e duik wilde doen van max 12 meter. Ik was zo enthousiast en relaxed dat ik nog een duik wilde nemen. Hierbij gingen we langzaam via een touw naar beneden en uiteindelijk stiekem tot 12,5 meter. Wat is het daar beneden toch een wereld apart en kunnje je ogen uitkijken. Echt genoten! Na daarvan weer terug te zijn gekomen nog even een drankje gedaan en moesten we zoeken naar een anders hostel voor een nachtje. De duikinstructeur gaf ons de tip dat in zijn hostel erg goedkope kamers waren.. Dus zijn toen met hem meegelopen naar het hostel. We waren vandaag weer echt toe aan een iets westerse maaltijd en zijn daarna de uitgaansgelegenheden aan het water gaan bezoeken. Het begon bij Lotus met weer een vuurshow en een hoop Nederlanders. Tot slot zijn we naar een latino feest gegaan bij MOOV. WOW wat hou ik toch van deze muziek en het dansen. Linn had het al wat eerder gehad en ging terug naar het resort. Zelf kon ik er geen genoeg van hebben en ben tot het einde gebleven.

Dit waren de eerste 3 weken. Zal de volgende keer sneller met een update komen, zodat het iets meer te bahappen qua hoeveelheid haha.

Liefs uit Thailand!

P.s. Excuses voor de grammatica en zinsopbouw fouten, heb het snel getypt en geen tijd om het allemaal netjes na te lopen.